معماری وب سرویس ها

دو روش برای نگاه به معماری سرویس های وب وجود دارد:

روش اول، بررسی نقش های فردی هر بازیگر در سرویس های وب است.
روش دوم، این است که پشته پروتکل سرویس وب را بررسی کنیم.

نقش ها در سرویس های وب

سه نقش اصلی در معماری سرویس وب وجود دارد –

ارائه کننده سرویس

این ارائه دهنده خدمات وب است. ارائه دهنده خدمات که سرویس را اجرا می کند و آن را در اینترنت در دسترس می گذارد.

درخواست کننده سرویس

که هرکدام از کاربران وب سرویس هستند . درخواست کننده از یک سرویس وب موجود، با باز کردن اتصال شبکه و ارسال یک درخواست XML ، استفاده می کند.

ثبت کننده سرویس ها

این یک فهرست خدمات منطقی متمرکز است. رجیستری یک مکان مرکزی فراهم می کند که توسعه دهندگان می توانند سرویس های جدید را منتشر کنند یا آنها را پیدا کنند. بنابراین به عنوان یک مرکز شفاف سازی متمرکز برای شرکت ها و خدمات آنها عمل می کند.

پشته پروتکل سرویس وب

گزینه دوم برای مشاهده معماری وب سرویس، بررسی پشته پروتکل خدمات در حال ظهور است. پشته هنوز در حال تکامل است، اما در حال حاضر چهار لایه اصلی دارد.

خدمات حمل و نقل

این لایه مسئول انتقال پیام ها بین برنامه ها است. در حال حاضر این لایه شامل پروتکل انتقال ابرمتن (HTTP)، پروتکل انتقال پیام ساده (SMTP)، پروتکل انتقال فایل (FTP) و پروتکل های جدیدتر مانند پروتکل های پروتکل مبادله انبساطی (BEEP) می باشد.

پیام XML

این لایه مسئول رمزگذاری پیام ها در یک فرمت XML معمولی است تا هر دو طرف بتوانند پیام ها را درک کند. در حال حاضر این لایه شامل XML-RPC و SOAP است.

توصیف خدمات

این لایه مسئول توصیف رابط کاربری عمومی به سرویس وب خاص است. در حال حاضر، توصیف سرویس از طریق زبان توصیف سرویس وب(Web Service Description Language) یا  (WSDL) انجام می شود.

کشف خدمات

این لایه مسئول متمرکز کردن خدمات به یک مرکز ثبت سرویس مشترک و ارائه عملکرد انتشار/پیداکردن راحت می باشد. در حال حاضر، کشف سرویس از طریق شرح جهانی، کشف و ادغام (Universal Description, Discovery, and Integration)  یا (UDDI) انجام می شود.

با تکامل سرویس های وب ، لایه های بیشتری ممکن است در آینده به اضافه شود و فن آوری های اضافی را می توان به هر لایه اضافه شده است.

در جلسات بعدی بخش هایی از خدمات وب را توضیح می دهیم.

پروتکل های انتقال در وب سرویس ها

پایین ترین لایه در پشته پروتکل سرویس های وب سرویس، لایه  حمل و نقل است. این لایه مسئول انتقال پیام های XML بین دو کامپیوتر است.

پروتکل انتقال ابرمتن (Hyper Text Transfer Protocol)یا (HTTP)

در حال حاضر HTTP محبوب ترین گزینه برای انتقال خدمات است. پروتکل HTTP ساده، پایدار و به طور گسترده ای در حال استفاده است. علاوه بر این، بیشتر فایروال ها به ترافیک HTTP اجازه عبور می دهند. این اجازه می دهد تا پیام های XML-RPC یا SOAP به عنوان پیام های HTTP پوشش شوند. اگر شما می خواهید برنامه های کاربردی از راه دور را ادغام کنیداین ویژگی خوب است، اما مقداری نگرانی امنیتی را افزایش می دهد.

پروتکل تبادل قابل توسعه بلاک ها( Exchange Extensible Exchange ) یا (BEEP)

این پروتکل، یک جایگزین امیدوارکننده برای HTTP است. BEEP یک چارچوب جدید برای ایجاد پروتکل های جدید است. BEEP به طور مستقیم بر روی TCP لایه بندی شده و شامل تعدادی از ویژگی ها، از جمله یک پروتکل دستیابی اولیه، احراز هویت، امنیت، و مدیریت خطای ساخته شده است. با استفاده از BEEP، می توانید پروتکل های جدید برای انواع برنامه ها، از جمله پیام های فوری، انتقال فایل، سندیکای محتوا و مدیریت شبکه ایجاد کنید.

SOAP به هیچ پروتکل انتقال خاصی وابسته نیست. در واقع، می توانید SOAP را از طریق HTTP، SMTP یا FTP استفاده کنید. یکی از ایده های امیدوار کننده استفاده از SOAP روی BEEP است.